|
22 oktober 2011
Omdat de temperaturen al tegen het nulpunt aanliggen in de nacht was ik niet van plan om heel vroeg bij de baan te zijn aangezien gladheid dan nog wel eens op de loer kan liggen. Om 7.00u vertrokken vanuit Helmond wat genieten was want rond die tijd komt de zon op. Rijdend naar het oosten zie je dat lucht dan langzaam maar zeker oranje wordt: een prachtig begin van de dag. Eenmaal bij de camping om 9.00u stapte ik uit de X5 en dacht even aan de wintersport: strak blauwe lucht, lage temperaturen en wit om je heen. Het wit bestond nu uit bevroren grasveld, maar toch. Dat het fris was kun je hieronder wel zien.
De dagtemperatuur zou volgens de voorspellingen schommelen rond de 4 tot 8 graden dus da's ook aardig koud. Dermate koud dat de olie niet echt op temperatuur komt doordat de oliekoeler te veel koelt. Vrijdagavond had ik dus net zoals vorig jaar de oliekoeler weer afgedekt middels een stuk karton. Als je goed kijkt kun je het op de actiefoto's verderop in dit verslag ook nog zien zitten.
Helaas was de baan bij aankomst in Breidscheid rond 10.30u direct gesloten. Toen was eigenlijk al duidelijk dat dit een topdag zou gaan worden: achter de slagboom in Breidscheid stonden op dat moment slechts vijf auto's. Met Marco dus maar een kop koffie gedaan bij Rainer waarna de baan al weer snel open ging. Zittend in mijn t-shirtje ging ik de baan op. Een trui vind ik waardeloos zitten in de 6-punts-gordels dus dan maar wat verwarming erbij. Op sommige schaduwplekken was het asfalt buiten de ideale lijn nog een beetje vochtig, maar dit was minimaal.
De Kuhmo semi-slicks hadden heel veel moeite om grip te vinden omdat het lastig was om ze op temperatuur te krijgen. Na vijf rustige rondes vond ik het even genoeg dus tijd om de bandenspanning wat op te schroeven. Normaal gesproken start ik koud op 1,6 bar wat warm resulteert in zo'n 2,1 bar, maar met deze temperaturen kom je daar bij lange na niet aan. Bandenspanning koud omhoog gezet naar 1,9 in de hoop dat dat wat zou helpen. Eenmaal terug in Breidscheid (inmiddels was het net iets na twaalf uur) was het nog steeds heerlijk rustig. De Leon ging met een ongekende snelheid rond maar dat leverde wel een redelijk zwarte achterkant op.
Ondanks de rust in Breidscheid waren er toch vele Nederlanders: Marco met de Golf, Friso met zijn 328, Dominique met zijn S2000, Denis met de 206 RC, Gertjan en Evertjan met hun BMW's, Michiel met zijn brommer en de vandaag taxi-rijdende Marius met zijn GT3. In het kader van zijn verjaardag had hij wat bekenden meegenomen die allen een rondje mee mochten. Geen idee hoeveel rondes hij heeft gereden, maar volgens mij waren het er zeker meer dan 30. Het was overigens heerlijk toeven in het zonnetje in Breidscheid.
Aangezien ik dit jaar nog niet met Marco mee was geweest moest het er nu maar weer eens van komen. De snelheid waarmee we over de baan vlogen was weer ongekend. Met name het stuk bij Pflanzgarten gaat indrukwekkend hard. Erg gaaf om te zien hoe je met zo'n kleine wagen vele wagens het snot voor de ogen rijdt. Beschrijven van deze belevenis is onmogelijk... je moet het gewoon meemaken. Na 2,5 ronde zijn we bij start-finish van de baan gegaan omdat de uitlaat af was gescheurd. Helaas einde oefening voor de Golf dus die hebben we een mooi plekje gegeven bij de ingang Breidscheid. Hieronder de laatste foto van de Golf bij de Ring in 2011 aangezien het seizoen er voor Marco op zit.
Tijd voor een hamburger bij Rainer want zo heel veel had ik nog niet gegeten sinds 6.00u in de ochtend. Nadat de hamburger wat gezakt was, hebben we de rollen omgedraaid: Marco als pasagier in mijn 205-je. Uiteraard gaat het allemaal veel rustiger maar desondanks hadden we de grootste lol. Voordeel van mijn auto is dat je nog met elkaar kunt praten. Dat is in de Golf van Marco zo goed als onmogelijk. In Aremberg schoot mijn telefoon uit de passagiersstoel om onder mijn pedalen te belanden. Gelukkig heb ik een goedkoop Nokia-apparaat en geen dure Iphone dus hij kan daar wel tegen. Gordels los en met wat kunst- en vliegwerk kon ik mijn telefoon bemachtigen. Het vastmaken van de gordels lukt mijn niet rijdend dus zijn we in Breidscheid gestopt om de gordels vast te maken. Vervolgens zijn we de baan weer opgereden om door te rijden totdat het brandstoflampje begon te branden. Onderstaande prachtige Italiaanse Alpine A110 hebben we ook nog zien rijden. Een auto die je zelfs op de Ring zeer weinig ziet. Daaronder een donkere foto met Marco op de passagiersstoel.
De tijd vliegt voorbij en Marco besloot het voor gezien te houden. Ik overwoog om wat foto's te gaan maken langs de baan, maar omdat het zo heerlijk was om te rijden, besloot ik toch maar om nog wat rondes te gaan rijden. Ik had per slot van rekening niet voor niks getankt. Na 4,5 ronde kreeg ik wat last van hoofdpijn dus ben ik bij de start maar even gestopt voor wat frisse lucht en wat water. Normaal gesproken kom ik daar niet veel meer omdat het qua drukte één groot gekkenhuis is. Vandaag kon ik gewoon parkeren naast één of ander Italiaans hok.
Inmiddels ben ik redelijk verpest qua exclusieve auto's na al die Ringbezoeken, maar het blijft leuk om nog eens over de parkeerplaats te lopen. Een KTM X-bow zie je immers op de Ring ook niet dagelijks. Echt comfortabel lijken me die plastic stoelen overigens ook niet. Stilstaand zijn ze gaaf, maar in actie is het natuurlijk nog mooier dus daarom ook nog maar een actiefoto erbij.
Nu rij ik in een stokhoud Peugeotje en dat lijkt bij sommige mensen op de baan nog wel eens tot wat frustraties te leiden. Ik kan het me wel voorstellen dat het niet erg leuk is als je met je dikke M3 een Nederlandse Peugeot 205 voorbij moet laten, maar om dan constant bewust te gaan blokken gaat mij wat ver. Uiteindelijk is het me toch gelukt om onderstaande BMW voorbij te rijden, maar het kostte wat moeite.
Hieronder nog wat foto's die ik op de parkeerplaats heb geschoten inclusief wat onderschriften.
De dag liep helaas al weer aardig op zijn einde en het bleeft perfect om te rijden. Door de hogere bandenspanning hadden de banden wat meer grip, het asfalt was overal droog, baansluitigen waren er niet meer en ook van een wachtrij bij de start was geen sprake meer. Ik besloot het er nog maar even van te nemen en nog wat rondes te gaan rijden. Onderstaande motorrijder ging ik daarin ook nog voorbij.
Het was echt genieten met een hoofdletter G en ik zat iedere ronde weer met een grote smile achter het stuur. Michiel trakteerde mij bij de start twee maal op een wheelie van tientallen meters. Respect voor die wheelies en het rijden op de motor met deze temperaturen. In de laatste drie rondes heb ik in totaal 6 auto's gezien.... kortom: het leek wel een privé-circuit. De zon maakt het aan het einde van de dag wel lastig, maar dat mag de pret niet drukken. Hieronder een mooie foto van Marius bij de uitgang Schwalbenschwanz met de zon vol in mijn gezicht. Op de achtergrond nog de mooie herfstkleuren aan de bomen.
Om 17.55u besloot ik het voor gezien te houden en ben ik bij Breidscheid de baan afgereden. Friso vroeg me nog hoe laat de baan dicht zou gaan want de marshall ter plekke had 18.00u gezegd. Op het bord bij Breidscheid stond 18.30u, maar om 18.00u was het toch voorbij met de pret. Ik had het dus perfect getimed. Na een ieder vaarwel te hebben gezegd heb ik nog even wat boodschappen gedaan bij de Rewe-drankenmarkt.
Al met al een perfecte dag waarbij ik zo'n 26 rondes heb gereden. Inclusief heen- en terugreis heb ik dus zo'n 1.100 kilometer op één dag afgelegd. Opvallend in de terugreis vond ik het verschil tussen het wagenpark op de Duitse Autobahn en de Nederlandse snelweg. Doordat je zo langzaam rijdt, komt alles je voorbij. In Duitsland zijn dat voornamelijk middenklassers en grote wagens, waar het in Nederland stikt van de schraapmobielen in de vorm van Polo Blue Motion, Aygo, 107 etc. De 205 bleek weer uitermate betrouwbaar en wederom heb ik geen omkijken gehad naar de techniek van het wagentje. Voor mij was dit de beste dag van het jaar en daarmee ook een mooie afsluiting van het seizoen. Ik verwacht er dit jaar niet meer te komen dus op naar een mooi Ringseizoen 2012!
|
