30 september t/m 3 oktober 2011

Vrijdag:

Voorafgaand aan dit weekend heb ik een hele tijd getwijfeld of ik wel zou gaan: een weekend met ruime openingstijden, een duitse feestdag op maandag en de vrij-rijden-dag van de Scuderia-cursisten zouden immers wel eens voor een extreem volle baan kunnen zorgen. De weersvoorspelling was echter dermate goed dat ik toch maar Ringwaarts ben gegaan met de gedachte om dan maar van de omgeving te genieten en me vooral niet druk te maken over het beperkte aantal rondes wat ik zou kunnen rijden.

Helaas vrijdag in een file van ca. 10 km op de A61 terecht gekomen, maar gelukkig had ik wat marge ingebouwd. In 10 minuutjes stond mijn tent dus kon ik snel verder richting de baan waar ik om 16.20u arriveerde. 2 minuten later ging de baan open dus eigenlijk was mijn timing perfect. In Breidscheid was al te zien dat het heerlijk rustig was dus ik besloot om er maar van te genieten en vooral wat rondjes te draaien. Nu kon het immers nog en zodoende direct een uur gereden. Het was vrij warm dus had ik het raampje een stukje open. Toen ik op een gegeven moment werd ingehaald door een M3 GTS schrok ik me kapot van het tussengas wat hij gaf toen hij precies naast me reed.

Uiteraard waren er her en der op de baan wel wat kleine probleempjes, maar grote incidenten bleven gelukkig uit. Na zes rondes even gepauzeerd en wat gedronken. De rust in Breidscheid was heerlijk:

Ik had de smaak goed te pakken dus direct daarna nog maar weer flink wat rondjes gereden totdat een oliespoor in Pflanzgarten een einde maakte aan de pret. Helaas was een motorrijder de dupe van dat oliespoor. Toen om 18.45u de baan nog niet open was gegaan, heb ik maar wat eten besteld bij Rainer. Achteraf gezien niet zo handig want tot mijn verbazing ging de baan om 18.55u nog open terwijl de sluitingstijd 19.00u was. Normaal gesproken sluit de baan dan rond 18.45u. Vandaag waren ze in een goede bui want hij bleef tot ca 19.20u open. Zo nu en dan komen er wel eens vragen over de Breidscheidprijzen voorbij dus heb ik die bedragen ook maar eens op de foto gezet.

Nadat ik het eten op had, heb ik alles geprepareerd voor de volgende ochtend: olie gepeild, auto volgetankt, ramen gewassen etc. Dit alles om te voorkomen dat ik dat op de vroege ochtend nog moest doen. Op de camping daarna nog wat gedronken en vroeg in de slaapzak omdat ik zaterdagochtend bijtijds bij de baan wilde zijn.

Zaterdag:

Ik verwachtte een groot gekkenhuis dus mijn wekker stond om 6.45u. Da's best vroeg als je op 20 km vanaf de Ring zit, maar je moet er wat voor open hebben om wat rondjes te rijden. Het was weer typisch Eifel-oktober-weer: overdag 25 graden terwijl het deze ochtend slechts een frisse 6 graden was. Lange broek dus maar weer uit de tas gehaald want de korte broek leek me nu nog wat te optimistisch. Het opstaan viel niet mee maar om 7.55u stond ik als eerste voor de slagboom. Ik had mijn doel in ieder geval bereikt en voor zover ik me kan herinneren is het me nog nooit gelukt om als eerste een compleet lege baan op te rijden. Alexander heeft zelfs het hek voor mij open moeten maken.....

Gelukkig was het niet mistig en eigenlijk had ik wel een ietwat vochtige baan verwacht, maar gelukkig was dit niet het geval. Het was echt genieten met de hoofdletter G: gedurende 2,5 rondes heb ik helemaal niemand anders op de baan gezien: ik heb niemand ingehaald en ik ben ook door niemand ingehaald. Tot mijn verbazing werd het stuk Lauda-curve tot Bergwerk met de ronde natter ondanks dat het niet regende. Rond 8.40u kon je precies de lijnen zien waar het verkeer reed. Na 3,5 rondes reden Paul, Cor en Rens toevallig voor mij de baan op bij start-finish. Ze gingen er vanuit dat ik dit weekend er niet zou zijn dus hun verbazing was groot toen ze mij voorbij zagen komen.

De rondes daarna wat gewisseld van posities waarbij het voordeel met semi's duidelijk te zien was: met mijn oude straatbanden kon ik Rens in de 306 GTi met geen mogelijkheid bijhouden, maar nu met de Kuhmo semi-slicks eronder was ik minstens even snel. Leuk was het om te zien dat beide 306-en van Paul en Rens qua weggedrag toch aardig verschillen. De achterkant van Paul's 306 lijkt een stuk speelser.

Vooraf had ik met Alexander al staan praten over het mogelijke tijdstip van de opkomende chaos, maar het viel reuze mee. Ook nadat we een bak koffie hadden gedronken was het nog heerlijk rustig op de baan. Ik heb weer zes heerlijke rondes aan één stuk gereden. De baan was echt onverwacht leeg. Aangezien ik er gisteren ook al een ronde of 12 op had zitten en nu alweer 12 heb ik het maar wat rustiger aan gedaan. We hebben bij Breidscheid met de dames wat op het terras gezeten en zijn daarna wat gaan eten. Helaas kwam de drukte daarna toch: vanaf 14.00u heb ik onderstaand olieverwijderwagentje te veel voorbij zien komen. Ook bij de ingang werd het drukker en drukker.

We hebben de tijd maar gevult met wat boodschappen doen voor de dames en het plaatsen van een reservering voor het avondeten. Tot mijn verbazing kreeg ik een sms van Marloes dat ze ook in Breidscheid was: ze was met de Swift even naar de Ring gereden om mij twee daagjes op de Ring te vergezellen. De hot hatches uit NL stonden veelal bij de Aldi geparkeerd... weg van de gekte bij Breidscheid. En wie kwamen we daar tegen mijn zijn hand uit het raam? Vuistman in zijn Bassie en Adriaan - stijl Ford Capri. Voor degenen die vuistman niet kennen: hij staat veelal in Hocheichen met gebalde vuist allerlei mensen aan te moedigen.

Uiteraard heb ik Marloes daarna meegenomen voor wat rondjes in de 205. Bij het uitkomen van de Fuchsrohre had ik helaas een hartverzakking: net voorbij de uitgang van de Fuchsrohre stonden zowel links als rechts auto's tegen de vangrail en een snelheid van 170 a 180 krijg je er niet meer uitgeremd op het late moment dat ik ze kon zien staan. Gelukkig was er in het midden nog een paadje vrij waar ik doorheen kon schieten. Paul reed voor mij in zijn zilveren 106 en ook hij moest even bijkomen van de schrik getuige de rustige snelheid waarmee het verder ging. Uiteraard ging de baan hierdoor dicht en aangezien het toen al 18.00u was, zou hij ook niet meer open gaan.

Aviano had weer prima eten voor ons. De verhalen van de dag en de voorspellingen voor de komende dagen gingen heen en weer over tafel.... Gezellig vertoeven, maar uiteindelijk toch maar naar de camping om daar in een warme slaapzak te kruipen.

Zondag:

Omdat de baan pas om 10.15u open zou gaan was er alle tijd voor een lekker ontbijt op de camping. Eenmaal bij de baan was een eerste baansluiting alweer daar. Helaas zou dat niet de laatste vandaag zijn. Gelukkig heb ik toch nog een gaatje gevonden om 2,5 ronde te rijden, maar daarna was het alweer over met de pret. Eigenlijk was het ook niet prettig rijden want het was simpelweg te druk en ongevallen waren er in overvloed. Gelukkig stond ik even later vrijwel vooraan bij de slagboom waardoor ik direct de baan weer op kon toen hij open ging: 1,5 rustige ronde kunnen rijden.Rasta Racing stond ook in de rij en was me heeeel snel weer voorbij. De herfstkleuren in de bomen bij Breidscheid zorgden weer voor een mooie foto.

Ik werd in die ronde zeer onaangenaam verrast door een afzettingswagen op Kesselchen: de kar stond direct na een bocht-heuvel-combinatie waardoor hij totaal niet te zien was. Het verkeer stond na de bocht vrijwel stil dus het was remmen geblazen. Helaas bleek deze situatie even later te leiden tot een baansluiting van meer dan 5 uur.... De baan is niet meer open gegaan en was dus dicht van 14.00-19.00u.

Op de diverse fora gaan allerlei verhalen en aannames de ronde, maar in mijn ogen was het heel eenvoudig: de afzetting was nergens aangekondigd middels knipperende lampen of gele vlaggen. Tel daarbij op dat de afzetting op zeer onoverzichtelijke wijze geplaatst was en je hebt een potentiële ongevalslokatie. Een aantal auto's konden nog remmen, maar met de snelheden op dat punt was dat niet voor iedereen mogelijk waardoor o.a. de Ringtaxi betrokken raakte in een chaos waarbij 8 wagens beschadigd de baan verlieten. Omdat de baan volledig geblokkeerd was, werd iedereen tegen het verkeer in richting Breidscheid gestuurd.

Aangezien wij nog niet wisten of de baan gesloten zou blijven zijn we bij Flugplatz gaan kijken. Uiteraard was daar niet veel te zien, dus heb ik uit verveling maar een foto van de omgeving gemaakt. Even later is Marloes weer naar Oosterhout vertrokken en ben ik blijven wachten op een mogelijke opening. Helaas mocht niet meer zo zijn.

Il Cavallino in Müllenbach was de lokatie voor het avondeten: een Italiaans restaurant dat er wellicht wat minder fraai en sfeervol uitziet, maar het eten was van prima kwaliteit en niet duur. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten was het al 22.00u.

Voor Denis tijd om naar huis te gaan, maar voor mij tijd om de combinatie naar de camping te sturen. Met mijn groot licht in Scania-formaat is alles op en rondom weg prima te zien, maar 6 glinsterende oogjes van drie reëen op ca. 2 meter naast de weg zie ik toch liever niet als ik met 90 km/u aan kom kachelen.

Maandag:

Ontbijt om 8.30u in het Center Parcs-huisje bij Rens, Paul, Mariek en Floor was de afspraak van de dag daarvoor dus ik mocht weer vroeg mijn slaapzak uit. Op de camping zag ik de mist al hangen en mede daardoor was de 45 min durende rit via de B257 richting Center Parcs nabij Kelberg één van mijn mooiste ritten in de omgeving: optrekkende mist in de weilanden, dan weer volledig zicht doordat de zon zich door de mist heen had geboord, twee reëen tegen de bosrand, potdichte mist waarbij je geen hand voor ogen zag, op de hangende mist in het dal uitkijken etc... Dit was echt de natuurschoon van de Eifel op zijn best. Wat is Nederland dan saai als je het hiermee vergelijkt. De rit ging vanaf de Ring in de racer aangezien ik die daar al van de ambulance had gehaald. Wat een prachtige rijderswegen hebben ze hier in de Eifel en op dergelijke tijdstippen zijn ze ook nog eens compleet verlaten. Eigenlijk kon mijn dag al niet meer stuk en je zou bijna overwegen om hiervoor iedere keer vroeg uit je tent te komen. Op de weg vanaf de B257 naar Center Parcs ben ik zelfs even gestopt om van de omgeving te genieten.

Het ontbijt in het huisje was gezellig en net iets voor 10.00u begon de grote uittocht: een groot deel van de 380 ! huisjes stroomde leeg omdat het lange weekend voor velen voorbij was. Wij dachten even bij de baan te gaan kijken via Nürburg. Net na Nürburg stonden we echter alweer compleet stil in een enorme rij met auto's die allen probeerden de baan op te komen.

Hopeloos was het dus wij zijn omgekeerd en naar Breidscheid gereden. Eenmaal voor de slagboom zag ik het oranje lampje al knipperen: baansluiting. Gisteren washet uniek dat verkeer vanaf Kesselchen tegen de richting in de baan verliet. Ik had dat nog nooit eerder gezien. Helaas was dat vandaag weer nodig door een ongeval een stuk verderop op Kesselchen. Zodoende kon ik een unieke foto maken van Paul en Marcel. Waarschijnlijk (en hopelijk) gaat zoiets me mooit meer lukken.

De gekte was enorm dus nadat we twee uur op het terras hadden gezeten zijn we maar een hapje gaan eten om vervolgens huiswaarts te gaan. De baan ging net na het eten open, maar ik had geen zin om in deze gekte te rijden. Achteraf gezien een juiste keuze om te vertrekken want de baan is daarna nog maar zeer korte open geweest en door ons vroege vertrek waren we de files van terugkomend weekendverkeer voor.

Ondanks dat ik op zondag en maandag nauwelijks heb kunnen rijden, kijk ik toch terug op een heerlijk weekend: op vrijdag en zaterdag heerlijke rustige rondes gereden en verder genoten van het prachtige weer, omgeving en het leuke gezelschap. De 205-racer heeft wederom zijn degelijkheid bewezen: slechts een kwart litertje olie en de nodige liters benzine waren nodig voor al deze rondjes.