13 juni 2010


Halverwege de week had ik me bedacht om zondag weer eens naar de Ring te gaan. Er moest echter aan drie voorwaarden voldaan worden:
1. de racer zou vrijdag door de APK moeten komen
2. ik zou zaterdag een auto-ambulance op mijn naam moeten krijgen
3. geen regenvoorspelling

Voorwaarde 3 leek vanaf medio deze week al gehaald te gaan worden. De kans op regen was minimaal dus daaraan zou het niet moeten liggen. Dit keer bleek de voorspelling inderdaad prima: geen druppel regen en vanaf 11.00u constant zon en T-shirt-weer. In tegenstelling tot het weer in NL waar het bewolkt was. We zaten dus weer aan de goede kant van de grens deze zondag. Vrijdag rond 12.00u even op rdw.nl gekeken of hij al gereed was gemeld voor de APK. Tot mijn plezier was dat inderdaad zo. Evenals voorgaande jaren was er geen enkel punt op aan te merken. Even later kreeg ik het verlossende telefoontje van Patrick dat ik de ambulance za.morgen bij hem op kon gaan halen. Kortom: de zondag toch naar de Ring!

De afgelopen keren had ik een auto-ambulance gehuurd en het principe van rijden met de ambulance erachter was me prima bevallen. De kar vond ik zelf  wat minpunten hebben: de auto staat vrij hoog doordat de wielen onder de kar zitten wat de balans niet ten goede komt doordat het zwaartepunt vrij hoog ligt. Om erop te komen ben je iedere keer met de rijplaten aan het sjouwen en alleen een kar van > 60cm hoog oprijden op smalle rijplaten is best spannend. Eigenlijk heb je altijd een tweede persoon nodig. Daarbij rammelen de rijplaten ook nog eens als een gek onder het rijden. Hieronder een foto van de kar die ik had gehuurd:

Via Steve vernam ik een tijd geleden dat Patrick een mooie auto-ambulance van nog geen drie jaar oud ging verkopen omdat hij een grotere wilde. Enige maanden geleden was ik al wezen kijken en hij zag er inderdaad prima uit. Met het beetje huur-ervaring erbij besloten om de kar van Patrick over te nemen aangezien dat een kar is met de wielen naast de kar. Het is een kantelbare Eduard Francorchamps uit eind 2007, voorzien van een Winterhoff stabilisatiekoppeling. De kar zelf weeg 580 kg en er mag 1920 kg op. Op weg naar huis vanaf Patrick merkte ik al dat de lege kar een stuk rustiger achter de BMW ligt dan de Hapert-huurwagen. Voordelen van deze kar t.o.v de huurkar: lager zwaartepunt, door de grotere spoorbreedte stabieler en je hebt geen rijplaten meer nodig doordat de kar hydraulisch kantelbaar is. Hetgeen ik wel een beetje tegenop zag was de breedte van de kar. Met 2,50 m. is hij namelijk net zo breed als een vrachtwagen......

Het beladen van de kar is kinderspel: je maakt wee klemmen los waarna je de vloer hydraulisch kantelt met een pompmechanisme. Dit gaat dermate licht dat je het met twee vingers kunt doen. Vervolgens rij je de auto op de kar, laat je de vloer zakken en maak je auto vast met spanbanden. Ik heb nog geen goede detailfoto's van de kar kunnen maken, maar op bovenstaande foto de combinatie waarmee ik dus vanaf heden Ringwaarts ga. Daarachter de combinatie van Marco die met een vergelijkbaar type aanhanger rijdt.

De aanhanger spoort erg goed op de autobaan. Hij blijft erg netjes achter de auto en schommelt niet heen en weer in de spoorvorming. Geen idee waar het exact door komt, maar het zal een combinatie van factoren zijn: de grote spoorbreedte, de assen van de aanhanger die iets uit elkaar staan en natuurlijk de Winterhoff stabilisatiekoppeling. Ik las toevallig vandaag nog in een Duitse test van die koppelingen dat deze het beste eruit kom dus dan zal hij wel goed zij. Ik geloof het meteen want je merkt nauwelijks dat hij erachter hangt. De huur-Hapert wilde nog wel eens bonken, maar deze doet dat totaal niet. De breedte van 2.50m heb ik nog niet als een nadeel ervaren. Met name in bochten op niet-autosnelwegen moet je rekening houden dat de aanhanger de bocht wat afsnijdt. Verder is het kwestie van bewustwording dat de aanhanger breder is dan de auto. Het manoeuvreren en achteruit rijden in wat krappere ruimtes ging echter ook prima.  Het lossen van de aanhanger is vervolgens ook minutenwerk: spanbandjes los, twee beugels los, vloer kantelen, eraf rijden en de vloer weer laten zakken en je bent klaar.

 

Nadat we een kop koffie op de camping hadden gedronken met Jeroen, Marco, Peter en Ans hebben we in Breidscheid de auto van de aanhanger gehaald om te beginnen aan de eerste rondes van de dag. Dit plezier was echter al snel over.... In mijn eerste doorkomst in de Fuchsrohre stond bovenaan een Porsche 911 waar de rechter voor- en achterkant zwaar waren beschadigd. Er lag tevens de nodige koelvloeistof op de baan waardoor de eerste baansluiting daar was. Gelukkig was het aangenaam toeven op het terras in het zonnetje met o.a. Tom, Jenna, Friso, Peter en Marco. Gelukkig duurde de baansluiting niet zo lang maar desalniettemin koos ik ervoor om toch nog even de eerste drukte na een sluiting af te wachten.

Marco was al eerder op pad en kwam mij (rustig opwarmend) met een noodvaart voorbij stuiven op Kesselchen. Erg gaaf om te zien want het bovenste deel van de  achterspoiler (zie onderstaande foto) zag je echt centimeters doorbuigen door de kracht die erop komt te staan. In één van de volgende rondes had iemand op het stuk tussen de Karussell en Hohe Acht echter zijn 3-serie compleet afgeschreven waarbij het wrak dwars op de baan tot stilstand was gekomen.....en daar was de volgende baansluiting. Binnendoor even via de "pitsstraat" gereden waar Marco door montage van een andere band, remschijf en remblok probeerde een trilling uit de Golf te halen.

Na het eten met Marloes naar Quiddelbacher Höhe gereden om daar wat naar het voorbij razende verkeer te kijken. Helaas was de baan alweer dicht toen we eenmaal daar waren. Even later barstte het geweld dan toch los waarbij het bij vlagen enorm druk was op de baan. Vreemd, want in de door mij gereden rondes was het totaal niet druk. Zelfs het poortje op het rechte stuk was toen nog niet in gebruik. Omdat ik er toch was, heb ik maar wat foto's geschoten van voorbij razend verkeer.


heerlijk klinkend apparaat


wk-kleurtje voor Nederland


Friso in actie


camouflage-kleurtje in deze natuurlijke omgeving


rap rond gaande C2


mooi spul die geprepareerde Mini's

Na enige tijd zijn we via Kottenborn weer afgedaald naar Adenau. Achter de slagboom hadden we allebei net de helm op maar daar was de volgende baansluiting weer. Friso kwam ook net de baan af. Onderstaande Evo had hem aangetikt in de eerste linkerbocht van Hatzenbach (of laatste linker T13). Friso had geen schade maar de Evo had toch een ietwat verbouwde voorspoiler en een zijscherm met een scheurtje. Zonde, want dit had voorkomen kunnen worden door een wat minder agressieve rijstijl van de Evo-bestuurder. 

Marco kwam even later de baan af na wat later bleek zijn laatste ronde. De dynamo-ventilator was afgebroken dus helaas einde verhaal voor Marco vandaag. Gelukkig is hij dat wel een beetje gewend en liet hij zijn humeur er niet door verpesten. Vanaf de pitsstraat kwam hij nog even van het zonnetje genieten op het terras bij Rainer.

Omdat we niet al te laat thuis wilden zijn hebben het na drie rondes na de baansluiting voor gezien gehouden. Het waren drie lekkere rondes zonder al te veel verkeer. Marloes vermaakte zich gelukkig weer opperbest op de passagiersstoel. De auto stond in no-time vast op de aanhanger om vervolgens na iets minder dan 2,5 uur thuis te zijn. Al met al een lekker dagje Ring: prachtig weer, gezellige mensen, niet druk en geen problemen met de auto. Helaas waren er wat veel baansluitingen, maar daar valt met dit weer ook wel mee te leven. De auto-ambulance is een erg fijn apparaat dus daar ben ik erg blij mee. Ik hoop over een maandje tussen twee zomervakanties in weer eens Ringwaarts te gaan.