|
22- 24 mei 2010
Totaal geen drukte op de A61 dus binnen twee uurtjes waren we weer op Viktoria Station. Ergens op de A61 zag ik een 107/C1 in mijn spiegel naderen. Normaal gesproken zie je een auto naderen en passeert hij met dezelfde snelheid. Het kwartje viel pas toen ik de witte spiegels zag. Blijkbaar kon ook Chris H. de Ring niet missen want ondanks zijn afscheids-bericht op het ringforum enige tijd terug was hij toch weer onderweg richting de Ring. Op het grasveld voor de slagboom was gelukkig nog plaats genoeg voor onze tent. Tentje opgezet, kop koffie gedronken en vervolgens met de combinatie richting Breidscheid. Marco stond er ook al met zijn ambulance en hield zijn naam als knutselsmurf weer hoog. Op onderstaande foto in de verte zie je hem weer onder zijn auto liggen.
De 205 was in no-time van de aanhanger maar in de tussentijd was de politie maar eens bij Marco komen kijken. Ze konden het ondanks alle TüV-papieren e.d. niet geloven dat zo’n Golf zo maar op de weg mocht rijden. Na ruim een half uur onderzoekswerk mocht Marco gelukkig toch zijn weg vervolgen. Voor de duidelijkheid: hij had 2 meter gereden: van de aanhanger af….
Marloes was op 5 mei al meegeweest naar de Ring, maar op die woensdag was het enorm rustig. Ik had al verteld dat dat geen goed beeld gaf van een normaal weekend. Al met al viel het dit weekend ook wel mee. Rondom de Ring was het wel druk met kijkers, maar op de Ring viel het allemaal reuze mee. Het aantal baansluitingen was minimaal en de wachtrijen voor de poortjes vielen ook niet extreem lang. De DS3000 Endurance-blokken die eronder zaten waren compleet versleten, maar ik had gelukkig nog een setje gebruikte liggen met voldoende voering. De Carbon Loriane RC06 zijn besteld, maar waren nog niet binnen dus vandaar dat het even met gebruikte blokken moest. De eerste twee rondes rustig gereden, maar ik vond de auto wel wat scheef remmen. “Inslijten van de gebruikte blokken op de schijf” was mijn eerste gedachte. Na twee rondes de baan bij Breidscheid verlaten voor een check van de auto in “de pitsstraat”. Bij het remmen voor de slagboom hoorde ik ijzer op ijzer…. Op de baan hoor je dat niet door de herrie in de auto, dak open, raam open etc. Vreemd, want er zat toch nog zeker 5 mm voering op en dat kan niet weg zijn in twee rondes. Na 50m had ik een vermoeden en dat werd bevestigd nadat ik wiel en remklauw los had gemaakt. Ik begon alleen, maar even later stonden er al wat meer mensen.
Ik had met met mijn duffe kop op vrijdagavond even snel de blokjes gewisseld en één van de blokken omgekeerd gemonteerd. Het moest snel, kreeg een paar keer telefoon en de uren daarna had ik het ook druk met allerlei zaken. Geen proefrondje gereden en zodoende zit je dus met een verkeerd gemonteerd remblok. Hoe ik zoiets doms heb kunnen doen is me nog steeds een raadsel, maar gelukkig is het goed afgelopen. Eén ding is zeker: de volgende keer check ik tien keer of de blokken wel goed zitten en rij ik weer zoals vanoud een proefrondje in de omgeving na een reparatie. Hieronder mijn herstelactie vastgelegd door Jeroen.
Vervolgens twee rondes gereden en dat remde al direct een stuk rechter en beter. Helaas was het weekend voor Marco te snel voorbij omdat zijn project dynamo-op-de-aandrijfas helaas van korte duur bleek. De dynamo werd dermate heet dat hij begon te smelten. Waarschijnlijk wordt de boel weer teruggebouwd naar normaal want dit bleek ook niet alles. Tja, je bent knutselsmurf of je bent het niet hè? De 205 was op de parkeerplaats bij de Lid in ieder geval in goed gezelschap. Bij Breidscheid stond het aardig vol met motoren.
In één van de rondes naderde ik bij Aremberg een groene Opel Speedster. Even dacht ik dat hij vol gas de grindbak in zou stuiteren omdat ik hem niet zag remmen. Hij remde echter wel, maar hij had geen remlichten. Ik heb maar besloten om achter de man aan te blijven rijden in de hoop hem op het rechte stuk bij start-finish te kunnen waarschuwen. Gelukkig was het relatief rustig en besloot hij het linkerpoortje te nemen waardoor ik rechts naast hem kon gaan rijden. Met 80 km/u vlak naast elkaar rijdend even geschreeuwd dat hij geen remlichten had, waarna een duimpje volgde en een rechtsafbeweging richting de parkeerplaats om e.e.a. te repareren.
In de middag ook nog wat rondes gedaan wat het totaal die dag op acht bracht. Chris heeft Marloes en ondergetekende nog op prachtige wijze vast weten te leggen. Thanx voor deze mooie foto!
Rond zessen de 205 weer op de aanhanger gezet en richting de camping gereden. Gezien de drukte op de camping kon het nog wel eens een uitdaging worden om de 530 met ambulance kwijt te raken, maar het viel gelukkig mee.
Erwin, Marcel en Peter kwamen ook richting camping om daarna samen met de Jef, Henk en Remco door de mooie natuur richting Altenahr te wandelen.
We hebben heerlijk gegeten in een restaurant waar de bediening toch wel heel erg op leeftijd was. Cola bestellen resulteerde weliswaar in een Cola light op tafel en de toiletten waren te kitscherig voor woorden, maar het eten was heerlijk.
Eenmaal terug op de camping was het nog een drukte van jewelste want de Champions League-finale werd door velen in het restaurant bekeken. Na een paar biertjes hebben we de tent maar eens opgezocht.
Zondag Na een heerlijk ontbijt even om de auto heengelopen om te kijken of alles nog in orde was. De Toyo-voorbanden waren erg kaal op de rand dus een extra inspectie kan dan geen kwaad.
In de rechter voorband zag ik een ijzeren veertje zitten. Veertje eruit getrokken waarna de band direct leeg begon te lopen. Ik twijfelde van tevoren gezien de kaalheid van de band al om hem preventief te vervangen, maar nu moest het zeker. In dit geval de auto maar snel van de aanhanger gereden op de camping want dat gaat net wat makkelijker dan met een lekke band ergens bij de Ring. Twee andere velgen met banden uit de 530d gepakt en gewisseld met de kalende Toyo’s. Met een fatsoenlijke krik en een elektronische slagmoersleutel bij de hand is dat een kwestie van minuten. Omdat ik weinig zin had om de auto weer op de ambulance te zetten voor die paar kilometer is Marloes achter het stuur van de racer gekropen en achter mij aan richting de Ring gereden.
De baan was gelukkig open dus direct maar twee rondes gereden. Helaas moest ik toen tanken, maar de Aral in Breidscheid had alleen nog maar 95 omdat de 100 octaan op was. Samen met Marcel doorgereden naar Wimbach om daar wat 98 octaan te bemachtigen. Terug gereden naar het bekende verzamelpunt om daar te constateren dat ik een zilveren sierstrip voor het linker achterwiel was verloren. Die strips zitten met drie klemmetjes vast dus het verbaasde me wel dat e.e.a. eraf was gewaaid. Om te voorkomen dat de hele verbreder los zou gaan heb ik die maar even vastgetaped.
Na de lunch zijn we op diverse plekken rondom de baan wezen kijken. Bergwerk hebben we als eerste bezocht waarna we verder zijn gereden richting Pflanzgarten. Bijna overal kwam ik wel iemand tegen die ik kende dus Marloes dacht even dat ze met de dorpsgek van de Ring te maken heeft. Met vele aanwezige leden van de Peugeot GTi Club aanwezig kan het bijna niet anders dan dat je een paar bekenden tegen komt. In een bocht als Bergwerk is goed te zien welke mensen de baan wel en niet kennen. Velen sturen veel te vroeg in waardoor ze halverwege de bocht nog gas los moeten laten of soms nog moeten remmen.
Vanaf Planzgarten langs de baan terug gelopen naar Eiskurve. Helaas ging een gele 911 GT2 te hard op het gas bij het uitkomen waardoor de wagen uitbrak. In de tweede contraslip spinde de auto en kwam met een harde knal rechtsvoor en daarna rechtsachter een paar meter voor ons tegen de vangrail tot stilstand. Tot onze verbazing stapte de man niet uit om te kijken wat er was gebeurd, maar startte de man de auto, draaide hem om en reed gewoon weg……daarbij een koelvloeistof-spoor achter latend. Ik had niet eens de tijd om hem tegen te houden. Direct naar de hoofdingang gebeld om e.e.a. te melden, maar tot mijn verbazing was iemand anders mij al voor geweest. Even later kwam de ambulance voorbij en hetgeen ik vreesde was gebeurd. In Pflanzgarten zijn drie motorrijders achter elkaar onderuit gegaan op het spoor dat de doorgereden Porsche had veroorzaakt.
De baan was uiteraard dicht dus richting Breidscheid gereden om zelf nog wat rondjes te rijden: drie rondes met Marloes en drie rondes alleen. Ondanks het beperkte gewichtsverschil merk je toch heel goed of er iemand naast zit of niet. De auto voelt zonder passagier een stuk lichtvoetiger aan als met. In één van de rondes leuk om en om voorop gereden met onderstaande blauwe 5 turbo.
Het leek wel zomer…. ’s Avonds hebben we tot 20.30u bij Aviano buiten op het terras van het mooie weer zitten genieten. De twee schnitzels smaakten overigens weer prima.
Op de camping nog wat zitten praten met Christoph, Victoria en Marco en toen was de dag alweer voorbij. Maandag Aangezien de tent nog zeiknat was van het vocht hebben we die maar laten staan. Onderweg naar de Ring in Wimbach de 205 op de auto-ambulance toch maar even volgegooid want dat scheelt me later weer tijd. We spreken nooit iets af qua tijd bij de Ring, maar om de één of andere reden zien we elkaar toch bijna altijd ’s ochtends in de pitsstraat. Hoezo pitsstraat zullen sommigen wellicht denken? Deze lokatie hebben we daarnaar vernoemd omdat wij er altijd staan met onze auto’s en het onze vaste sleutelplek is. Onze uiterste vriendelijke mede-pitsstraat-man met zijn wit-rode GT3RS was ook weer van de partij. Even later kwam toevallig een Nederlander aanrijden waarbij één van de jongens uitstapte om de weg naar Adenauer Forst te vragen. De hilariteit onder Marcel en andere aanwezigen was groot toen die jongen met een A4-tje aan kwam lopen…. Een printje van de routebeschrijving van mijn site. Blijkbaar moet ik het dus toch nog wat duidelijker omschrijven… Best wel toevallig dat je zo’n persoon tegen komt met een printje van je eigen site.
In de eerste ronde was het al weer goed mis op diverse plekken. In Eschbach had een Elise met zijn voor en achterkant de vangrailsterkte getest en bij Eiskurve was het een M3 die hetzelfde had gedaan. Dit zorgde voor een relatief lang gele-vlaggen-stuk. Erg jammer dat er toch mensen zijn die menen daar hard door te moeten jagen. Eenmaal weer in Breidscheid stond onderstaande prachtige Renault Alpine A110 geparkeerd.
Marcel is vervolgens weer eens bij mij ingestapt. Het ging lekker, maar bij Aremberg remde ik iets te enthousiast waardoor de wielen blokkeerden. Al blokkerend de snelheid eruit gehaald om daarna rustig de voet van de rem te halen en in te sturen. Na 1,5 ronde werd de net naar binnen gegoten Cola hem iets te veel. Gelukkig bleef alles wel binnen dus zijn we met een rustig gangetje naar Breidscheid gereden. Eenmaal terug in Breidscheid vernam ik dat een Speedster rijdende kennis van mij mij had gespot vanaf de zijkant van de baan. In Breidscheid afgesproken en hem meegenomen voor zijn allereerste ronde op de Ring. Hij vond het prachtig en keek zijn ogen uit. Inmiddels zat de rest al te eten, maar gelukkig was de bediening bij Hannes snel waardoor we vrijwwel tegelijkertijd het eten hadden.
Uiteraard was het daarna aan Marcel om wraak te nemen. Helaas ging de baan net dicht toen we in wilde stappen. Het viel Marcel op dat Berthil op zijn Mini beide voorbanden verkeerd had zitten. Peter is vervolgens met Berthil en de sleutels van mijn 530d richting de pitsstraat gereden. Uit zowel hun bus als mijn BMW een krik gepakt om de auto aan de voorzijde omhoog te zetten. Lang leve de houten rijplankjes die ik ook in de 530d heb liggen want die waren nodig omdat de krik niet onder de Mini paste.
Gelukkig ben ik niet gevoelig voor wagenziekte dus dat wraak nemen lukte niet. De Civic gaat er met zijn nieuwe hartje erg hard vandoor. In combinatie met een goede chauffeur en semi’s resulteert dat in verbazingwekkende bochtsnelheden. Het blijft ook wel gaaf om met vier wielen los te komen met de Civic bij Plfanzgarten. Hieronder Marcel met volgens mij Erwin op de passagiersstoel ter hoogte van Pflanzgarten. Om de watertemperatuur in de hand te houden moet na een half rondje de verwarming vol open dus het was lekker warm in de Honda. Rijdend vanaf Flugplatz zagen we enorme stofwolken boven de bomen opdoemen. Een zwarte M3 had over het heuveltje bij Schwedenkreuz links en rechts van de baan de vangrail gekust waarbij tientallen meters gras werden omgeploegd. De hele baan lag dan ook onder het zand en gras.
Ook vandaag viel het enorm mee qua baansluitingen. Het lijkt erop dat de Ring GMBH de baan zo lang mogelijk open wil houden. Zelfs toen een ambulance nodig was toen een witte 911 bij uitgang Brünnchen hard in de vangrail was gegaan, bleef de baan geopend. Nadat we team Markelo met de Civic vaarwel hadden gezegd, heb ik met Marloes nog twee afsluitende rondes gedaan. Helaas stond Berthil met zijn prachtige Mini met een doorgeschuurde remleiding stil in Breidscheid. Hopelijk is het alsnog gefixed en hoefde hij geen beroep te doen op de Adac-afsleepauto. We hebben de Ring rond 17u vaarwel gezegd om de tent op de camping op te ruimen.
Na een ronde of 25 was het weer mooi geweest voor dit weekend. We zijn rustig huiswaarts gereden waarbij we op de terugweg nog door diverse mede-Ringers werden gepaseerd. Een weekendje Ring met auto-ambulance is me erg goed bevallen. De rust van de heen & terugweg, het extra gereedschap wat je mee kunt nemen, de garantie dat je thuis komt etc… allemaal pluspunten van het meenemen van zo’n autoambulance. Inmiddels heb ik een mooie tweedehands autoambulance gekocht van een mede-forummer. Hopelijk vind de overdracht snel plaats (hij is zoekende naar een grotere) waarna ik over ca. een maandje weer Ringwaarts kan gaan met mijn eigen auto-ambulance. |
