|
Ringverslag 18 t/m 22 augustus 2006
Vrijdag:
De route naar de camping is niet fout te nemen dus iets na drieën was ik er. Marius was nog onderweg dus ik meldde me vrolijk bij de receptie. Toen ik vertelde dat ik één van de forumgasten was, werd ik hartelijk verwelkomt. Ga eerst maar je tent opzetten en dan is het tijd voor een kop koffie. Even later arriveerde Marius en nadat we de tenten op hadden gezet was er inderdaad de beloofde koffie. Met verbaasde blik keek ik dat alle personeel Marius kende. Zo vaak was hij hier nog niet geweest en er staan toch nog wel heel veel meer mensen op de camping. Wist ik veel dat de Ringers bij hen voor het gevoel drie strepen voor hebben op de rest. Kort kennis gemaakt met Christoph, maar rond 16.30u was het toch weer Ringtime omdat de baan rond 17.15u open ging. Ik zou voor de hafljaarkaart gaan dus ik moest eerst naar start-finish. Daar aangekomen keek ik mijn ogen uit naar de enorme hoeveelheid mensen die al op de been was. Het leek wel Porsche-dag gezien de auto's die voor de slagboom stonden. De witte Exige mogen ze overigens ook wel bij mij in de garage zetten in plaats van een Porsche. Ik besloot om direct een kaart te gaan halen want dat kon anders wel eens lang wachten worden.
Om 17.05 uur stond ik in de "rij" van vijf mensen. Het verstrekken van de kaartjes aan de mensen voor mij duurde tergend langzaam, maar na bijna 45 minuten wachten was ik dan toch in bezit van de 420 Euro kostende kaart. De rij achter mij had inmiddels dusdanige proporties gekregen dat sommigen die dag niet eens meer aan rijden toe kwamen.
De half-jaarkaart leek me wel een goede investering want vanaf een ronde of 30 is hij rendabel. Met een beetje sturen haal je dat makkelijk in één lang weekend. Rond zessen kon ik eindelijk de baan op voor mijn eerste verkenningsronde. De baan lag er gelukkig droog bij dus in ronde twee en drie kon het tempo iets omhoog. In de derde ronde leek het alsof ik achteruit reed zo hard kwam onderstaande Leon me voorbij zeilen. Zowel qua banden, onderstel als remmen is hij verre van standaard dus motorisch zal er wellicht ook het nodige aan versleuteld zijn. Ook de rode Evo reed rondjes om mij heen terwijl hij grote vlammen uit de uitlaat spuwde.
Als je pas rond zessen de baan op gaat duurt zo'n avondsessie veel te kort. Ik was dan ook blij dat ik om 19.18u net voor het sluiten van de baan nog een rondje kon doen. Net voor Hohe Acht zag ik een witte Engelse Renault 19 in de verte. Bij het insturen van Wipperman dacht ik de achterkant al wat ver te zien uitwaaien dus ik nam wat gas terug. Eenmaal om de hoek zag ik hem nog een laatste keer rondtollen. Gezien de sporen op het wegdek was hij een aantal malen rond gegaan, maar met meer geluk dan wijsheid had hij niks geraakt. Eenmaal bij de finish sms-te Marius dat hij al bijna op de camping was. De schnitzel wachtte op mij dus met enige spoed ben ik Kreuzberg-waarts gegaan. Daar hebben we heerlijk gegeten waarna ik eindelijk eens kennis heb gemaakt met Patrick. Hij had een familievakantie met vrouw Monique en kinderen Niek en Laura. Na het nodige autogerelateerde geklets en wat biertjes was het tijd om vroeg in de tent te kruipen want er zouden nog wat lange dagen volgen. Zaterdag:
Nadat we relaxed met zijn allen ontbeten hadden en ik mijn koplamp had vervangen gingen we "nach oben" zoals Christoph dat zegt. Ook Marius' koplamp had er niet veel zin in. Bij het tankstation de oude eruit gedraaid zodat we het type wisten, weg gegooid en de nieuwe erin gezet. Helaas bleek het euvel nog steeds aanwezig (zeer beperkte lichtsterkte) dus dat moet binnenkort een keer nader worden bekeken. Om 10.00u was de baan redelijk droog en omdat het nog niet zo druk was verliepen de eerste drie rondes zonder noemenswaardige dingen. Op de parkeerplaats kwam ik Aernoudt tegen die me aanbod om wat rondjes mee te rijden. Aangezien ik dat nog nooit had gedaan in een e36 325i leek me dat wel wat. We gingen met gezwinde spoed over de baan met de heerlijk sound van de zes cylinder op de achtergrond. Tussen de rondes door wat aan het onderstel gewijzigd, maar het verschil was niet zo groot als Aernoudt verwachtte. De Keverrijders die bij ons op de camping stonden waren vandaag ook weer van de partij.
Tussen de middag hebben we gegeten bij Hannes wat weer als vanouds goed smaakte. Voor de afwisseling hebben we buiten gegeten waarbij de grote portie friet wel enorm is geworden. Nadat Aernoudt me boven had afgezet heb ik zelf weer het stuur van de 205 vastgepakt. In de vijfde ronde van de dag stonden bij Brünnchen maarliefst drie auto's met schade geparkeerd. De baan bleef gewoon open dus ik heb er nog maar een ronde achteraan geplakt. Met was lichtgrijze wolken boven de baan waar de hele dag al geen druppel regen uitviel stuurde ik vrolijk Schwedenkreuz in op "droge snelheid". Beetje jammer was dat het na de knik nat was. Gelukkig ging ik niet al te hard want met de rampzalige eigenschappen van de Toyo's in de regen was het anders niet goed afgelopen. Bij Adenauer Forst drupppelde het waardoor het tempo van iedereen drastisch omlaag ging. Zo ook bij de motorrijder die voor me met iets van 50 kilometer per uur instuurde in Metzgesfeld. Blijkbaar was dat toch te hard want hij schoof direct onderuit. Ik besloot direct het gras op te rijden om het achteropkomende verkeer te waarschuwen met mijn kersverse gele vlag. Gelukkig was ik zo verstandig om niet direct het gras op te rijden want de hoge kerb had ongetwijfeld wat schade aan de 205 toegebracht. De motorrijder stond direct op en had niks, maar de motor was onbestuurbaar dus het was wachten op de afsleepwagen. Door de chaos bij Brünnchen ging de baan gelukkig al snel dicht zodat ik kon stoppen met vlaggen. Vlaggen is niet erg, maar vlaggen in de stromende regen vond ik duidelijk wat minder. Omdat ik verwachtte dat het nog wel even zou duren voordat de baan open zou gaan ben ik maar eens op zoek gegaan naar een fotolokatie waar ik nog nooit was geweest. Net voorbij Ex-Mühle heb ik wat foto's gemaakt, maar na een kwartiertje had ik toch weer zin om zelf wat rondes te doen.
Ergens in ronde 8 van de dag kwam ik achter een Opel Corsa terecht die ongeveer de gelijke snelheid reed als ik. Gedurende twee rondes hebben we bij elkaar in de buurt gereden, waarbij me opviel dat zijn bochtensnelheid ondanks zijn slicks en mijn versleten rechter voorschokdemper toch niet zoveel verschilde met die van mij.
Rond lopend op de parkeerplaats viel mijn oog op een gele 993. Tot mijn verbazing was het inderdaad de 993 van Andre. Omdat hij aan had gegeven de weekenden te willen mijden in verband met de drukte had ik hem hier niet verwacht. De Opel Speedster van Opel Koblenz was ook dit weekend weer op de Ring te vinden. Keith Maddock was dit keer de bestuurder. Hij was weer even over gekomen uit Amerika om zich hier uit te leven op het circuit.
We hadden afgesproken om bij Hannes ook 's avonds wat te eten. De schnitzel smaakte prima, maar de vele friet van de middag zat nog wat dwars waardoor ik een groot deel van de friet niet op kon. De fraulein van Hannes vond het maar vreemd. Aangekomen op de camping zat Patrick en familie binnen DVD's te kijken van de 24 uur. Marcel en vriendin Herma waren inmiddels ook gearriveerd met hun Accord Type R evenals "de mafkezen" in hun Kadett en 323i. Het grasveld vooraan op de camping begon hierdoor al aardig vol te staan.
Onder het genot van het nodige gele vocht en een hoop gezellig geklets over van alles en nog wat was het al snel laat. Zondag:
Bij Breidscheid zat altijd wel iemand van de groep campinggangers dus een praatje zat er altijd in. Marcel nog meegenomen voor twee rondes waarbij de snel naar binnen geschonken Cola weer wat begon te borrelen. Inmiddels waren een aantal bekenden van de Peugeot GTi Club ook gearriveerd waardoor de groep Nederlanders alleen maar groter werd. Ik had Maikel vorige keer al beloofd om hem mee te nemen, maar het was er steeds niet van gekomen. Net voor de regen hebben we nog twee rappe rondes kunnen doen waarna het weer schuilen was voor het water wat van boven kwam. Omdat ik 's ochtends bij de routinecontrole had gezien dat het remvloeistofnivo gezakt was, had ik het vermoeden dat de remblokken aan het overlijden waren. Tijdens een baansluiting in de stromende regen de 205 even op de krik gezet om e.e.a. te controleren. Gelukkig was er niks aan hand dus ik was in korte tijd weer klaar om een hapje te eten. "Mevrouw Hannes" zou wel even mijn friet van gisteren erbij pakken om mijn bord vol te krijgen. Gelukkig kreeg ik toch normale verse friet.
De baan was veel langer nat dan gisteren dus heb ik eerst maar wat foto's bij Breidscheid gemaakt. De meesten waren verstandig en gingen met gepaste snelheid de brug over.
Omdat Rens zonder jaarkaart weinig zin had in rondjes in de regen heb ik hem maar twee rondes meegenomen. De baan droogde snel op dus met name de tweede ronde ging toch wat sneller dan vooraf gedacht. Ook vandaag vielen er helaas wat crashes te bespeuren. Een GT3 stond wel heel apart geparkeerd tegen de zandhelling na Miss-hit-miss en ook de Ghostrider had zijn motor helemaal aan stukken gereden. Na een sanitaire stop wilde ik weer wat rondes gaan rijden, maar het mocht helaas niet zo zijn. Een asociale Duitser had zijn auto met aanhanger dwars achter mijn 205 gezet waardoor ik er niet uit kon. Gelukkig was Koen bereid om een motor te verplaatsen waardoor ik toch weer mijn gang kon gaan. Het weer varieerde enorm snel. Onderstaande foto's zijn 5 minuten na elkaar gemaakt.
We hadden gereserveerd bij Pinokkio en voor ik het door had was het al weer tijd om die kant op te gaan. Twee vrolijke motorrijders vergezelden ons tijdens het avondeten. Bij één van hen rolden bijna de ogen uit zijn kassen bij het zien van het formaat pizza. Zoals op de foto te zien is, past het ook allemaal maar net op de tafel. De Ghostrider kwam ook nog even binnen bij Pinokkio met het verhaal dat het toch echt aan zijn motor lag en niet aan hem dat hij onderuit was gegaan.
Toevalligerwijs parkeerde iedereen de auto op de camping in dezelfde richting, waarbij Christoph al direct aan kwam lopen. Hij zag de groepsfoto al direct voor zich. Hieronder staan dan ook de aanwezige Ringtools met aan de linkerzijde het hoofdgebouw van de camping. Het lachen en drinken hebben we voortgezet onder de door Christoph aangeschafte party-tent. Net voor het slapen gaan ben ik nog even gaan douchen onder de heerlijke douches om zo warm de slaapzak in te kruipen.
Maandag:
Christoph had me op vrijdag al direct een sticker in de hand geduwd die toch echt wel op mijn auto moest komen. Door regen en het vochtig zijn van de ramen in de ochtend was het er nog niet van gekomen om de sticker op de raam te plakken. Manusje van alles als hij is, ging hij zelf aan het klooien met de sticker om hem vervolgens netjes op mijn raam te plakken. De service van die beste man, zijn broer en zijn moeder is ongekend. Om 12.00u zaten we aan de koffie toen ze kwam vragen of wij soms wat broodjes mee wilden. Iedereen kreeg twee broodjes naar wens belegd mee. Mijn broodje kaas was echter in positieve zin ge-upgrade naar een broodje kaas met sla, komkommer en tomaat. Ze smaakten in ieder geval heerlijk!
Terwijl Marius met zijn Renault naar de uitlijnboer ging om wat scheve wielen recht te laten zetten ging de rest (allen voorzien van dezelfde sticker) Ringwaarts. Even na enen gingen we bij Breidscheid de baan op. Het was donker, maar de baan was droog. Na Mis-hit-mis werd ik verrast door een baustelle die niet echt goed aangegeven stond en midden op de ideale lijn stond. Gelukkig was ik aan het "verkennen", want op ful-speed rij je er zo tegenop. Gerard en een Engelsman die ook een 205 rijdt een rondje meegenomen. In de ronde met de Engelsman werd ik er bijna afgezet door een Engelse Jaguar. Heel Hatzenbach zat ik al achter hem, maar hij keek niet echt in zijn spiegel. In de linker bocht voor Hocheichen zat hij rechts, maar net voor Hocheichen besloot hij toch maar direct naar links te gaan. Ik zat er schuin achter en er bewust niet naast omdat ik zoiets al verwacht had. Vervolgens begon het te regenen. Na 1,5 ronde in de regen wilde ik eigenlijk mijn broodjes opeten, maar omdat het maar bleef regenen ben ik rondjes blijven rijden tot het droog werd. Net voordat het droog werd stond er een M5 net voorbij Bergwerk met flinke schade linksvoor. De koelvloeistof liep over de baan, maar de baan bleef wel open. Omdat het inmiddels droog was, wilde ik wat foto's gaan maken bij Hatzenbach maar net toen ik daar net was ging de baan dicht. Ik had geen zin om te wachten tot de opening dus heb alleen de hard wapperende vlaggen op de foto gezet.
Om de tijd tot de opening te doden wat rondgewandeld op de parkeerplaats waar ik o.a. even met Dexter heb staan praten. Uiteraard ook het nodige leuke aan automobielen op de foto gezet.
Na een ronde of vier gedaan te hebben vond ik even welletjes geweest en ben in Breidscheid een Cola gaan drinken bij de rest. Marius ging de baan op en aangezien het regende en ik van Patrick had gehoord dat Marius in de regen garant staat voor big fun ben ik maar eens bij hem ingestapt. En inderdaad.... zoals hij die toch wel listige 5 door de bochten heen slingert in onder- en overstuur is echt enorm knap. Respect voor mensen die zoiets kunnen. Helaas is zoiets voor mij niet weggelegd. Voor zijn gevoel gleed de wagen echter te veel over de voorwielen dus hebben we de banden voor en achter even gewisseld. Met zijn tweeën was dat in een paar minuutjes gepiept.
Het verschil was duidelijk te merken. De 5 vertoonde nu een stuk meer het door Marius gewenste overstuurgedrag. Om 19.15u gingen we, uitgezwaaid door de marshalls voor het laatste halve rondje. Voldaan kwamen we rond achten in de stromende regen op de camping aan. In Kreuzberg was geen eten meer te krijgen dus op naar Altenahr waar we bij het derde pand in de spiegelzaal een hapje konden eten. De zes schnitzels gingen er prima in terwijl het buiten regende als een dolle. De straten liepen onder water en het water liep zelfs het restaurant binnen. Later hoorden we dat diverse wegen in de regio bezaaid waren met bomen. Al etende beseften we dat de krat bier gisterenavond op was gegaan. Een sms naar camingbeheerder Christoph was echter voldoende om te regelen dat er bij terugkomst een krat bier, een fles Cola en een glas buiten zouden staan. Wat een service!
Bij aankomst op de camping stond e.e.a. netjes klaar, maar Christoph was er ook want hij moest wat stroomproblemen oplossen. Patrick en familie besloot om toch alsnog naar huis te rijden omdat hun tent compleet onder water stond. De overige tenten bleven hiervan gelukkig bespaard. Na wat biertjes iets na middernacht toch nog even warm gedouched om te voorkomen dat het wat al te koud zou worden. Dinsdag:
Al met al is het een super geslaagd weekend geweest. Alle auto's zijn heel gebleven en probleemloos over de weg terug gereden naar Nederland. In totaal heb ik er weer 45 rondes bij gereden, zonder enige mishit van de 205. De grootste openbaring voor mij was echter de camping Viktoria Station. De service is ongekend, Christoph, Martin en Victoria zullen er alles doen om het naar je zin te maken, zowel ontbijt als avondeten zijn prima verzorgd en het sanitair is schoner dan ik ooit heb gezien op de vele campings die ik in Europa heb gezien. De gezelligheid met o.a. de medekampeerders maar ook met Christoph bij het ontbijt, gedurende de dag en 's avonds maakten het tot één van mijn geslaagste Ringtrips ooit. Eén ding is zeker: binnenkort ben ik weer te vinden op de Ring maar ook Viktoria Station! |
