Ringverslag 4 juli 2004

20 mei was de laatste keer dat ik zelf had gereden dus het werd weer eens tijd om te kijken of ik het nog niet verleerd was. Tussendoor nog wel op de Ring geweest, maar dat was in verband met de 24 uur van de Ring. Dat was uiteraard ook een prachtig spektakel maar zelf rijden is toch wel het mooiste. De achterbuurman was 20 mei ook meegeweest en had ook nu wel zin om mee te gaan. Inclusief vrouw, een labrador, mijn vriendin en onze hond gingen we Ringwaarts. Aangezien mijn vriendin het niet echt ziet zitten dat ik met de 911 rondjes op de Ring ga rijden had ik besloten om de 205 maar mee te nemen. Klokslag 7.00u stonden we bij de achterburen op de stoep. Het weer onderweg was heerlijk en binnen 2 uurtjes waren we op de Ring. De parkeerplaats was nog vrij leeg dus echt veel viel er nog niet te zien. Opvallendste was onderstaande rode RS4 die van binen helemaal gestript was. Daarna was het tijd voor een kop koffie.

Tijdens de kop koffie begon het uiteraard al te kriebelen. Nu was het nog rustig en droog dus kon ik mooi wat rondes draaien, dacht ik. Snel de koffie naar binnen gegooid en op naar de baan. Achterbuurman Louis had wel zin in een rondje en zoals gewoonlijk start ik met een verkenningsronde om te kijken hoe de baan er bij ligt en hoe de auto zich houdt. Bij Hatzenbach kwamen een blauwe en groene Nederlandse MX-5 voorbij en daar ben ik de hele ronde rustig achteraan getufd. De groene Mazda was duidelijk aan het trappen terwijl ik me in moest houden om niet in zijn kofferbak te duiken.

De baan lag er strak bij, de auto deed het goed en de vloeistoffen waren inmiddels goed warm gestookt. Niets weerhield ons ervan om er nog een ronde achteraan te plakken. Het leek wel of we een privé-circuit af hadden gehuurd want tot de Karussell hebben we geen auto of motor gezien. In Wipperman kwamen een 911 Carrera RS en een motor voorbij en dat was het voor de hele ronde. Het ritme zat er al voelbaar beter in, maar bij Schwalbenschwanz ging het om de één of andere reden wat minder. Ik stuurde te laat in en mijn snelheid lag te hoog dus dat was vrij problematisch. Rustig gas los resulteerde in een licht omkomende achterkant en zodoende bleef ik ruim van de kerbs verwijderd en maakte de bocht toch redelijk netjes af. Het was geen oops-moment maar wel iets waar ik later nog aan terug dacht. Hoe kon het nou zo zijn dat ik te laat instuurde? Zat ik met mijn gedachten ergens anders? Was ik met de passagier aan het praten? Keek ik naar de fotograven in de buitenkant van de bocht? Wie het weet mag het zeggen, maar optimale concentratie was er in ieder geval even niet. Nu is Schwalbenschwanz niet zo spannend op mijn snelheid, maar zo'n moment kun je beter niet meemaken op Schwedenkreuz met dik 180 kilometer per uur.

Ik vond het welletjes geweest na twee rondes. Op naar de dames en de honden op de parkeerplaats. Onderweg naar het toilet zag ik Rob, Chris en Tim op het terras zitten. Even bijgebabbelt en Chris herinnerde mij dat ik nog een belofte had staan. Al drie jaar lang had ik hem een passengerlap beloofd, maar iedere keer kwam het er niet van. Nu moest het er dan maar eens van komen. Chris goed vastgesnoerd en daar gingen we weer. Wederom een rustige ronde qua verkeer die voor mijn gevoel aardig rap ging. Bij het naderen van Breidscheid kwam een R32 redelijk hard dichterbij dus ik ging na Exmuhle netjes naar rechts. Ik verwachtte dat hij mij voorbij zou stuiven, maar niets was minder waar. Hij kwam me uiteraard wel voorbij, maar echt indrukwekkend vond ik het niet. Op Kesselchen liep hij vervolgens wel vrij snel uit. Chris had het volgens mij wel naar zijn zin en we gingen aardig rap over de baan. Althans dat dacht ik..... We haalden o.a een Lancia Delta in die er ook aardig de sokken in had zitten.

En toen was daar onderstaande rode Alfa 75 die mij vrolijk voorbij reed net na de Karussell. Dat was dus duidelijk een mindere actie. Op power kwam ik naderbij, maar in de bochten was er geen houden aan met mijn 205-je. Respect voor de bochtsnelheden van deze oude Italiaan en uiteraard ook voor zijn bestuurder. Geen idee wie het was, maar hard ging hij wel.

Na deze met twee benen uitgevoerd landing op aarde ging de rest van de ronde toch nog lekker. Schwalbenschwanz ging 70% beter dus dat was een aardige vooruitgang. Desondanks merkte ik dat ik wat ritme miste. Het is moeilijk te beschrijven wat het is, maar normaliter hoef ik niet na te denken bij rempunten, instuurpunten etc. Ik zeg niet dat die bij mij allemaal in orde zijn, maar vandaag waren ze verre van in orde of ik moest me er goed op concentreren. Normaal gaat dat vrij automatisch.

We hadden de dag ervoor al besloten om weer eens een bezoekje aan Adenauer Forst te brengen. Voor de honden een leuk stuk wandelen en voor Louis en Monique was het hun eerste bezoek aan deze bocht. Rond 11.30u waren we boven, maar we hadden de pech dat de baan toen net 45 minuten dicht ging. Ondertussen was er wel een kromme motor op de afsleepwagen voorbij gekomen, maar ik kon me niet voorstellen dat dat die 45 minuten had veroorzaakt. Ik heb daarna weer met verbazing de capriolen bij Adenauer Forst zitten bekijken. Wat rijden er dwazen rond op deze baan zeg! De honden vonden het prachtig en lagen te stoeien in het stoffige zand.

Een zwarte Nederlandse 300 ZX presteerde het om twee keer vol door het zand te stuiteren. Een Duitser in een E30 320i dacht even te driften, maar eindigde bijna achterstevoren op de baan. Een zwaar bespoilerde Nederlandse Astra kwam veel te hard aanzeilen en stuiterde met de twee rechterwielen tegen de kerbs het zand op. Hij had geluk dat hij niet hapte anders was hij gaan rollen. Een paar kromme velgen en wat verbouwd plastic zal ongeveer de schade zijn geweest.

Uiteraard waren er ook de nodige motorrrijders die off-road gingen. Gelukkig bleven ze vandaag allemaal op de motor zitten.

Gelukkig waren er ook mensen die zonder problemen de hoek om kwamen zetten waaronden Marnix, Rob en Tim in hun Nederlandse bolides. Daarnaast legio Porsches waarbij het opvalt dat de GT2 toch wel asociaal hard wegaccelereert bij de rest van het geweld. Ook de Vipers lieten een goede indruk achter. De gele Donkervoort deed het ook goed bij mij. Je ziet hem bijna niet, zo klein en laag is hij.

Na een rustpauze van een minuut of 10 begonnen de honden het stoffen van de rechtdoorschietende auto's te imiteren door nog wat enthousiaster bezig te gaan dan voorheen. Ik had al een aardige tijd gestaan en besloot maar eens te gaan zitten. Ik zat net en toen kwam tot mijn verbazing Dick voorbij in zijn Mercedes. Echt weer op zijn Dicks: niks laten horen en er dan gewoon ik één keer er weer zijn.

Rond een uur of twee was het weer raak en ging de baan dicht. Op naar Hannes om wat te eten. Naar Hannes toelopen zagen we net de traumaheli bij Exmuhle vertrekken. Wederom een motorrijder die onfortuinlijk met de vangrail in aanraking was gekomen.... Onder het eten begon de lucht er steeds dreigender uit te zien en helaas gebeurde hetgeen waar ik al bang voor was: regen. Dick, Rob en Chris kwamen nog even gezellig bijkleppen waardoor het wachten op droog weer wat sneller voorbij ging. Het werd echter niet droog en ook de baan was inmiddels zeiknat geworden. Ten eerste vind ik rijden in de regen niet zo leuk en ten tweede is regen ook niet iets als je met twee honden op stap bent. Rond 16.00u besloten we dus de Ring maar te laten voor wat het was. Op naar huis waarbij we onderweg op nog veel meer water getrakteerd werden.

Maar drie rondes gereden, maar het kijken bij Adenauer Forst was weer erg leuk. Het is even wandelen maar het is bijna altijd de moeite waard. Over twee weken ben ik er echter weer en dan hoop ik wat meer rondes te doen om zodoende weer een beetje in het ritme te komen.