Ringverslag 6 april 2003

 

Mijn laatste Ringbezoek dateerde van 13 oktober vorig jaar dus het was weer eens tijd om richting de Eifel te gaan. Ruim 2,5 maand na de hernia-operatie moest het dan toch maar weer eens gebeuren. De heenreis was (met uitzondering van de herrie van de auto) zeer aangenaam vanwege de lege Duitse snelwegen. Vroeg opstaan op zondag is niet alles, maar als je dan in no-time naar de Ring rijdt en je daar om 8.30u met in totaal 10 auto’s op de parkeerplaats staan dan weet je dat het vroege opstaan niet voor niks is geweest.

Het weer rondom de Ring is altijd een verrassing. Zo ook vandaag: het sneeuwde! Weliswaar niet hard, maar toch. Eerst even 700 Euro aftikken voor plezier tot eind dit jaar en op naar het eerste rondje. Zoals gewoonlijk rustig begonnen om te kijken hoe de baan erbij ligt en op welke plaatsen nieuw asfalt neergelegd was. Wat me direct al opviel dat ik om wat voor reden veel grip had. Wellicht komt het door mijn nieuwe banden of door de lage buitentemperatuur (2 graden) waardoor de banden niet te heet worden.

Dit was mijn eerst rondje met de 3 inch gordels en in vergelijking met de 2 inch zit het echt een stuk beter. In het tweede rondje reed ik een hele tijd achter een rode Porsche 911 Carrera RS (993). Halverwege de baan haalde ik hem vrij eenvoudig in. Zo’n wagen is uiteraard stukken sneller dan mijn 205 dus het zal wel gebrek aan baankennis van de bestuurder zijn waardoor ik hem bij kon houden.

Omdat het nog steeds lekker rustig was heb ik er nog maar twee rondjes achteraan geplakt. Na deze rondes ben ik gaan wandelen aangezien het zonnetje lekker scheen. De bocht Schwedenkreuz leek me wel een leuk einddoel. Het is vanaf de plaats waar je je auto neer kunt zetten een minuutje of 20 lopen, maar aangezien het een vrij listige hoge snelheidsbocht is, is het zeker de moeite waard. Vervolgens ben ik met de routebeschrijving van Laurens in mijn hand naar Flugplatz gereden. Ook dat was een mooie plaats om te kijken. Het is slechts 2 minuutjes lopen vanaf de plaats waar je je auto kunt parkeren. De geluiden van de diverse Porsches zijn onbeschrijvelijk mooi. Het meest opvallende vond ik de manier waarop de gele Edo Porsche door de bochten gaat: niks overhellen, gewoon insturen en gas erop en weg is ie.

Terug bij start-finish stond er een groep mensen rondom een auto. Het was de rode Porsche die ik ’s ochtends in had gehaald. Zowel de voor als de achterzijde van de wagen lagen flink in puin. Wonderbaarlijk genoeg was de zijkant onbeschadigd. Even later hoord ik van Heinz Höfer (blauwe Carrera RS) dat hij ernaast zat op het moment dat het gebeurde. Nog voor de rechter knik van Wehrseifen was hij hard met de vangrail in aanraking gekomen, rondgetold en vervolgens nogmaals met de achterzijde tegen de vangrail beland. Heinz vertelde toch wel geschrokken te zijn van de heftige klap die dat veroorzaakte. Gelukkig mankeerde zowel bestuurder als bijrijder niks.

Verder trok een oude rokende frikandel de aandacht. Een witte Kadett station stond met een stevig rokende uitlaat (waarschijnlijk de katalysator) op de parkeerplaats. De inzittenden waarvan 1 met race-overall stonder er lachend bij. “Trieste lui” dacht ik toen nog bij mezelf.

Omdat ik twijfelde aan de dikte van mijn remblokken had ik ze ’s ochtend thuis (met de duimstok) opgemeten: 6 mm. Nieuw zijn ze 12 mm. Voor mijn 5e rondje nogmaals gecontroleerd en er was nog 5 mm over dus dat moest genoeg zijn voor vandaag. In het 5e rondje zat ik lange tijd achter een lichtgroene Golf met een op leeftijd zijnde blonde dame erin. Blijkbaar had ze geen zin om een Nederlandse Peugeot voorbij te laten want ze maakte zich breed alsof ze op kop van een F1-wedstrijd reed. In zo’n geval ben je blij met je jaarkaart en blijf ik op mijn dooie akkertje achter haar hangen. Net na de zandvlakte kon ik haar toch nog voorbij. Ben haar later op de parkeerplaats niet tegengekomen. Ik had haar wel eens willen vragen wat haar bedoeling was.

Het 6e rondje was super. Een Zwitserse M5 met 3 man aan boord reed exact mijn tempo. Helaas gaat zo’n ding er uitaccelererend op hoge snelheid bij mij vandoor, maar in de bochten kon ik weer aardig bijkomen. Helaas was in deze ronde Hohe Acht voor een mini net te krap. Een aanraking met de vangrail was het gevolg.

Na nog een ronde gedaan te hebben liep ik op de parkeerplaats bij start-finish waar ik geconfronteerd werd met de vervelende mensen op de Ring. Vanaf het rechte stuk kwam de eerder genoemde frikandel aanrijden: op de rechtervoorvelg, alle zijramen eruit en de achterruit eruit. Of hij op zijn kant gelegen had of heel hard met de vangrail in aanraking was gekomen, was me niet geheel duidelijk, maar de auto was zwaar gehavend. De band was compleet van de velg af en meneer reed gewoon over het ciruit heen. Hij was nog niet uit zijn auto of hij had twee baanmarshalls bij zich staan die hem even de les lazen. Gelukkig waren die marshalls er want luttele seconden later kwamen er een aantal motorrijders aan die de bestuurder naar de nek wouden vliegen. De vele stukken rubber die de Kadett verloor waren uiteraard een groot gevaar voor deze mannen. De bestuurder en bijrijders stonden er echter weer lachend bij. Aan dit soort mensen heb ik rijdend op de Ring een hekel: ze geven nergens wat om en raggen de hele boel naar de vernieling. Van mij mogen ze dergelijke personen direct een Ring-verbod geven.

In mijn 8e en laatste rondje was het de beurt aan een zilverkleurige Civic Type R die bij Pflanzgarten de vangrail geraakt had. Ondanks de hoge snelheid op dat punt leek de schade mee te vallen. Opvallend vandaag was de strenge controle door de marshalls. Een Polo met semi-race banden werd apart genomen in verband met het al dan niet legaal zijn van zijn banden. Auto’s met bijrijders met een camera in de hand werden stilgezet voor de slagboom en de camera moest opgeborgen worden in de kofferbak. Een gele M3 werd door de marshalls gewaarschuwd in verband met zijn rijgedrag. Twee uur later werd deze M3 bij het verlaten van de baan opgewacht door de Polizei. Blijkbaar heeft de waarschuwing niet voldoende gewerkt.

Grootste sukkels van de dag waren de Kadett figuren en een bestuurder van een Opel die met een los lopende hond (Jack Russel) op de hoedenplank de baan op ging. Er waren door de kou weinig motorrijders waardoor ook baansluitingen uitbleven. Het aantal wagens met schade was echter wel groot. In alle 8 rondes heb ik ergens een beschadigde wagen langs de baan laten staan. Dit geeft nogmaals aan dat het een listige baan blijft die je met de nodige voorzichtigheid moet benaderen.

Er waren weing Nederlanders op baan. Een Astra Coupe was er al vroeg bij en later op de dag kwamer wat BMW’s bij, maar het aantal Nederlandse kentekens was op één hand te tellen. Voor mij was het topdag zonder rugpijn en ik kijk al weer uit naar mijn volgende bezoek.